Ο William Styron στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο για την κατάθλιψη (Θέα στο σκοτάδι – Χρονικό μιας Τρέλας, Εκδ. Ποταμός) αναφέρεται στη δυσκολία να περιγράψει κανείς το αφόρητο πολλές φορές υποκειμενικό βίωμα αλλά και τη δυσκολία η κατάθλιψη να γίνει κατανοητή από τους άλλους.
“Η νόσος της κατάθλιψης παραμένει ανεξερεύνητο μυστήριο. Αποκαλύπτει τα μυστικά της στην επιστήμη πολύ πιο απρόθυμα από πολλές άλλες σοβαρές ασθένειες που μας πολιορκούν”. Αλλά και από την πλευρά του πάσχοντα παραμένει ένα απροσδιόριστο μυστήριο. “Δεν είναι τυχαία η επαναφορά του επιθέτου ‘απροσδιόριστος, αφού οφείλω να τονίσω πώς αν η περιγραφή του ψυχικού πόνου ήταν εύκολη, οι περισσότεροι πάσχοντες από τούτη την πανάρχαια ασθένεια, θα κατόρθωναν να περιγράψουν με σαφήνεια στους φίλους και τους οικείους τους (ακόμη και στον γιατρό τους) ορισμένες από τις πραγματικές διαστάσεις του μαρτυρίου τους, και να αποσπάσουν ενδεχομένως την, εν γένει ανύπαρκτη, κατανόηση των άλλων. Αυτή η αδυναμία κατανόησης συνήθως δεν οφείλεται στην έλλειψη οίκτου, αλλά στη βασική ανικανότητα των υγιών ατόμων να συλλάβουν μια μορφή βασανιστηρίου τόσο ξένη προς την καθημερινή τους εμπειρία”.
Έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια από την έκδοση του βιβλίου του. Αν και πιστεύω ότι στον τομέα της κατανόησης του πόνου των άλλων δεν έχουμε κάνει σημαντική πρόοδο, ελπίζω ότι στον τομέα της αναγνώρισης και κυρίως της θεραπείας είμαστε πιο κοντά στην αποτελεσματικότητα που πετυχαίνουμε και για άλλα σοβαρά προβλήματα στην Ιατρική. Βέβαια, όπως λέει ο συγγραφέας: όσοι ισχυρίζονται ότι υπάρχει εύκολη διέξοδος είναι επιπόλαιοι – η σοβαρή κατάθλιψη δεν εξαφανίζεται μέσα σε μια νύχτα”. Η σύγχρονη ωστόσο αντιμετώπιση μπορεί πλέον να υπόσχεται ότι οι περισσότεροι άνθρωποι με κατάθλιψη θα μπορέσουν τελικά να δουν θέα στο σκοτάδι της ασθένειας.